مقاومت UV الیاف پلی استر و پلی پروپیلن

الیاف پلاستیک

الیاف پلاستیک با کاربردهای فراوان جایگاه خود را در دنیای مدرن پیدا کرده اند. پلی پروپیلن و پلی استر دو خانواده پلاستیکی هستند که استفاده روزمره برای مردم رایج است. برای مصارف صنعتی، پلی پروپیلن و پلی استر دارای ویژگی های بسیار متفاوتی هستند که آنها را برای تنش های مختلف محیطی از جمله قرار گرفتن در معرض نور خورشید مناسب می کند. درک تفاوت های مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش بین پلی پروپیلن و پلی استر می تواند به شما در انتخاب بهترین نخ یا نخ برای کاربرد خود کمک کند.

مقاومت UV الیاف پلی پروپیلن

پلی پروپیلن یک پلیمر زنجیره ای ساده است. بیشتر کاربردهای خود را در بسته بندی، ظروف مواد غذایی، تجهیزات آزمایشگاهی، لوله های آب و هر جایی که مقاومت حرارتی، شیمیایی یا الکتریکی لازم باشد، می یابد. به دلیل ساختار شیمیایی پلی پروپیلن، در هنگام قرار گرفتن در معرض نور UV مانند خورشید، میزان تخریب بالایی دارد. نور باعث می شود پیوندهای نگهدارنده پلیمر در کنار هم شکسته شوند که پلاستیک را ضعیف می کند. این باعث می شود محصولات ساخته شده با الیاف پلی پروپیلن مانند ژئوتکستایل پلی پروپیلن برای استفاده هایی که نیاز به قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید دارند نامناسب باشد.

مقاومت UV الیاف پلی استر

پلی استر متفاوت است. این یک خانواده از پلاستیک است که ساختار مشابهی از یک استر را بین دو گروه اتصال R به اشتراک می گذارد. از آنجایی که گروه های R بین هر پلاستیک متفاوت است، ویژگی های متفاوتی دارند. با این حال، عملکرد کلی این پلاستیک ها در مقایسه با پلی پروپیلن از نظر مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش بسیار بیشتر است. به طور معمول، پلی استر در انواع ژئوتکستایل پلی استر ، پوشاک، طناب های با استحکام بالا، بطری های نشکن و عایق کاربرد دارد.

مقایسه مقاومت UV (اشعه ماورای بنفش) الیاف پلی استر و پلی پروپیلن

داده ها می توانند نشان دهند که چگونه پلی پروپیلن (PP) و پلی استر با قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش مقابله می کنند. طبق گفته گوپتا، دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، الیاف پلی پروپیلن تنها می توانند تقریباً 6 روز در معرض نور ماوراء بنفش با شدت بالا قبل از از دست دادن 70 درصد استحکام خود مقاومت کنند. این را با داده‌های Geofabrics.com.au مقایسه کنید که نشان می‌دهد الیاف پلی‌استر می‌توانند ۱۲ ماه در معرض نور خورشید قرار بگیرند و همچنان بیش از ۶۷ درصد استحکام خود را حفظ کنند. این داده ها نتایج بسیار متفاوتی را برای پلی پروپیلن و پلی استر در مورد مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش نشان می دهد.

انواعی از الیاف پلی پروپیلن وجود دارد که اکسید تیتانیوم یا اکسید روی را در الیاف جاسازی می کنند. این نمک های فلزی نور UV را جذب کرده و به کاهش قرار گرفتن در معرض الیاف کمک می کنند. Geofabrics.com.au اشاره می‌کند که اگر الیاف پلی‌پروپیلن این جاذب‌های UV را تعبیه نکرده باشند، ظرف چند ماه در برابر نور خورشید شکسته می‌شوند.